ஒரு பழமொழி உண்டு: “குரங்கு கையில் கொடுத்த மல்லிப் பூ மாலை போல”, குரங்கின் முதல் உள்ளுணர்வு அதைப் பிரித்தெடுப்பதாகவே இருக்கும். இதன் பொருள், கவனமாகக் கையாள வேண்டிய ஒன்றை பொறுப்பற்ற ஒருவருக்குக் கொடுக்கக்கூடாது என்பதாகும்.
கடந்த சில நாட்களாக, பாகிஸ்தானில் இருந்து வரும் பேட்டிகளில், ஒரு போர் ஏற்பட்டால் இந்தியாவிற்கு எதிராக அணு ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்படும் என்று கூறுவது குழந்தைப் பருவத்தில் நாம் அடிக்கடி கேட்ட அந்தப் பழமொழியை நினைவூட்டுகிறது.
அணு ஆயுதங்களுக்கு ஒரு நோக்கம் உண்டு, நேரடித் தாக்குதலுக்கு முன் எதிரியை இருமுறை சிந்திக்க வைக்கவும், மற்றும் ஒரு தடுப்பு கவசமாகவே கருதப்படுகிறது. ஆனால் அணு ஆயுதங்களைப் பற்றிய பாகிஸ்தானின் அணுகுமுறை வேறுபடுகிறது. அதன் அணுசக்தி கோட்பாட்டில் தெளிவு இல்லாததால் மிகைப்படுத்தப் படுகிறது.
2003 ஆம் ஆண்டிலேயே இந்தியா தனது அணுசக்தி கோட்பாட்டை வகுத்திருந்தது. இந்தியாவின் அணுசக்தி கோட்பாட்டின் முதலில் பயன்படுத்தக் கூடாது (NFU) கொள்கையை எளிமையாகச் சொன்னால், அணு ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தும் முதல் நாடாக நாம் இருக்கக்கூடாது என்பதாகும். இதன் மூலம் அணு ஆயுதப் போரைத் நாம் தொடங்க மாட்டோம் என்ற வாக்குறுதியாகும்.
இந்தியா தனது மீதான அணு ஆயுதத் தாக்குதலுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக மட்டுமே அணு ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தும். அணு ஆயுதம் இல்லாத நாடுகளுக்கு எதிராக அணு ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்த மாட்டோம் என்றும் அது உறுதியளித்துள்ளது. இருப்பினும், உயிரியல் அல்லது இரசாயன ஆயுதத் தாக்குதல்களுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக இந்தியா அணு ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தலாம்.
அணு ஆயுத தாக்குதலுக்கு இந்தியா பதிலடி கொடுத்தால் அது மிகப்பெரியதாக இருக்கும். இந்தியாவின் பதில் தாக்குதல் திறன், தீவிர அளவிலான பயன்பாட்டில், எதிரி நாட்டை வரைபடத்திலிருந்து அழிக்கக்கூடும்.
பாகிஸ்தானின் அணு ஆயுதங்கள் 3000 கிலோமீட்டருக்கு அப்பால் பயணிக்கும் திறன் கொண்டவை. இதன் பொருள், குறைந்தபட்சம் கோட்பாட்டளவில், அது தெற்கு அல்லது கிழக்கு இந்தியா வரை தாக்க முடியும்.
அணு ஆயுதங்கள் குறித்த பாகிஸ்தானின் தெளிவின்மை உலகிற்கு ஒரு தலைவலியாக இருக்கிறது. பாகிஸ்தானிடம் அணு ஆயுதம் இருப்பது, குரங்கு கையில் கிடைத்த மல்லிப் பூ மாலை போலத் தான்!